Ek gıdalara geçiş ama ne geçiş

Şu ek gıda işi beni çok yormaya başladı. Fiziksel olarak değil, ruhsal olarak! Hem de bu yorgunluğun iki boyutu var.


Birinci boyutu....
Aslında çok titiz bir anne olarak niteleyemem kendimi, dikkatliyimdir sadece. Verdiğim her yemeğin uzun uzun besin değeri üzerinde düşünmüyorum, abur cubur olmadıktan sonra nasılsa herşey faydalı.  Mevsim sebzelerini kullanıyorum. Şeker, tuz, salça üçlüsünden kesinlikle uzak duruyorum, ha bi de bal ve sütü de yasaklar listesinde tutuyorum. Yoğurdu kendim mayalamaya çalışıyorum ama genelde başarısız olduğumdan, sevgili komşumuzun özenle mayaladığını bildiğim yoğurdunu kullanıyorum. Bunlara dikkat ederek ve tam zamanlı bir anne olarak bebişe hergün kahvaltı, taze çorba, muhallebi, meyve suyu vs. hazırlıyorum. Hem de büyük bir hevesle..Ama sevgili oğlum çoğunun tadına bile bakmak istemiyor. Elinin tersiyle güzelce itiyor. Zorlama usulüne de karşı olduğumdan genelde hazırladıklarımın hepsi içim acıya acıya çöpe gidiyor. Bu durumda oğlumun yememesine mi yanayım, boşa giden onca besine ve emeğe mi?


İkinci boyutu...
İnterneti kullanan bir anne olarak merak edip araştırıyorum tabii diğer anneler neler yapmış, neler denemiş  ek gıdalara geçiş sürecinde diye. O kadar fazla miktarda ve çeşitte bilgiyle karşılaşıyorum ki ve kendimi bütün bu annelerle o kadar çok kıyaslıyorum ki.. bu durum çoğu zaman kendimi hepten yetersiz hissetmeme, oğluma gereken özeni göstermiyormuşum gibi hissetmeme neden oluyor. Tüm bunlar da beni ruhsal olarak çok yoruyor tabi. 


Umarım bu süreç en kısa zamanda tamamlanır da oğlum paşalar gibi her önüne konanı yer. Ben de her gün mutlu mesut yaşarım. 


Bu süreci kolay atlatmamıza yardımcı olacağına inandığım bir kitap sipariş verdim. 'Blogcuanne'nin bloğunda gördüm. 'Çocuğum yemek yemiyor - Carlos Gonzales' İki güne ulaşır sanırım. Bakalım bize bir faydası olacak mı?