Bebeğimin ilk ayı

Emzir

Gazını çıkar

Uyut

Altını temizle

döngüsüyle geçen koca bir ay...

'İlk günler çok çabuk unutulur' denir ya, inanmazdım..ama unutulurmuş gerçekten. Elimde bolca çekilmiş fotoğraflar ve videolar olmasa pek bir şey hatırlayamazmışım. Bu foto ve videolar hep güzellikleri, mutlulukları hatırlatıyor. Maalesef hafızam genellikle kötü kısımlara daha çok yer ayırıyor. 'İnsanın, özellikle de kadının doğası böyle' diyor eşim. Sanırım bu yüzden insanlar, anne adaylarına önce hep çekilecek sıkıntılardan bahsediyor, yaşanacak güzellikler yerine..Benim de bu sıkıntılardan ilk aya ait aklımda kalanlar:

• çektiğim uykusuzluk, 
• bebeğimi emzirirken çektiğim 'sıcak basmaları' -Antalya'da Temmuz ayı sıcağı ve vücudun süt üretmek için açığa çıkardığı ısının birleşmesi çekilmez olabiliyor-, 
• kendimi çok çaresiz hissettiğim bebeğimin sancı içinde kıvrandığı, avaz avaz ağladığı anlar,
• Omuzumda mışıl mışıl uyuyan bebeğimin, yatağına koyar koymaz uyanarak avaz avaz ağladığı anlar,
• Ardarda üç-dört kez bez değiştirmek zorunda kaldığım anlar,
• Eşimin bebeği kıskanma hali, -bu konuyla ilgili ayrı bir yazı yazacağım-
• Evde yaşanan kaos hali...

Hatırladığım en güzel ve kocaman kısım, çekilen bütün bu sıkıntıların bebeğinizi uyurken izlerken anında unutulması, adeta 'resetlenmesi'.